تأثیر تیمار نانولوله‌های کربنی بر جوانه‌زنی بنه (Pistacia atlantica) و خنجوک (Pistacia khinjuk) و مقایسه آن با تیمار‌های رایج

گونه­های پسته وحشی رکود فیزیولوژیکی عمیقی دارند که درصد جوانه­زنی را کاهش می­دهد. در این پژوهش، تأثیر پیش­تیمار خسیاندن بذر با نانولوله­‌های کربنی و مقایسه آن با تیمار­های رایج بر صفات جوانه­زنی دو گونه پسته وحشی شامل بنه (Pistacia atlantica) و خنجوک (P. khinjuk) بررسی شد. بذرهای هرگونه به­صورت جداگانه به­مدت چهار ساعت در محلول­های با غلظت صفر، 10، 25، 50، 75 و 100 میلی­گرم در لیتر از نانولوله­های کربنی خیسانده شدند. بخش دیگری از بذرها با تیمار­های رایج اسید ( 65 درصد و به مدت­های 5 و 10 دقیقه) و سرما (چهار درجه سانتیگراد به مدت یک ماه) تیمار شد و آزمایش­های جوانه­زنی درمورد آن­ها انجام شد. نتایج نشان داد که نانولوله­‌های کربنی صفات جوانه­زنی هر دو گونه را تحت تأثیر قرار می­دهند به­طوری­که خنجوک در غلظت 75 میلی­گرم در لیتر و بنه در غلظت 10 میلی­گرم در لیتر بیشترین جوانه­زنی را در مقایسه با سایر تیمار­ها داشتند. در بنه کمترین جوانه­زنی در تیمار­های اسید (5 درصد) و شاهد (67/16 درصد) مشاهده شد. در تیمار سرمادهی (33/18 درصد) جوانه‌زنی بیشتر از تیمار­های شاهد و اسید، اما کمتر از تیمار­های نانولوله کربنی بود. در خنجوک نیز کمترین جوانه­‌زنی به تیمار اسید (67/11 درصد) تعلق داشت. سرعت و درصد جوانه­زنی هر دو گونه در غلظت 100 میلی­گرم در لیتر کمتر از غلظت­های 10 و 75 میلی­گرم در لیتر بود، بنابراین با دیدگاه اقتصادی استفاده از غلظت­ 10 میلی­گرم بر لیتر این نانو مواد توصیه می­‌شود.